Als de fabrikant Coenraad Theodoor Stork in 1867 zijn reparatiewerkplaats vanuit Borne overplaatst naar het kruispunt van Twentse spoorwegen in Hengelo, begint hij een machinefabriek waarvoor hij geschoolde vakmensen nodig heeft.
Deze mensen zijn in Twente niet aanwezig. De mensen die Stork vervolgens naar Hengelo laat komen moeten niet alleen letterlijk, maar ook sociaal onderdak krijgen.
Vanuit de gedachte dat vrije mensen zich moeten kunnen ontplooien, zetten vader en zoon Stork een fabrieksschool op, verstrekken zij hypotheken, en stimuleren zij het lezen en geven van voordrachten in het Verenigingsgebouw. Vaandels van elke fabrieksafdeling en het grote gezamenlijke vaandel met de leuze ‘geen strijd maar samenwerking’ brengen de gemeenschapszin tot uiting.
Waar stakingen in de textielfabrieken van de aanpalende gemeentes Enschede en Almelo veel voorkomen, daar werken de bijeengeraapte metaalarbeiders bij Stork eendrachtig samen met de fabriek als gezamenlijk doel. Aan dit doel ontlenen de ontheemde arbeiders in een nieuwe, industriële tijd hun nieuwe identiteit.
Deze studie is in 2002 gepubliceerd in het tijdschrift Overijssels Historische Bijdragen.
De vaandels van Stork als Spieghel Historiael (2002)